Η ζωή των ανθρώπων
του θεσσαλικού κάμπου που περιπλανιούνται ακολουθώντας τις
εμποροπανηγύρεις ως μικροπωλητές, ως παπλωματάδες, ως φωτογράφοι
κ.τ.λ. είναι μια απέραντη θλίψη. Το φοβερό κρύο και οι ατέλειωτες
βροχές του χειμώνα, η εξουθενωτική ζέστη το καλοκαίρι και προπαντός
η ανάγκη να μετακινούνται αδιάκοπα τους έχουν ρημάξει. Ξεχασμένοι
και καταδικασμένοι στη φτώχεια και στην αμορφωσιά, θ' αναζητήσουνε
διέξοδο στη φυγή που τους προσφέρει ο ύπνος, το κρασί και το όνειρο
περιμένοντας εκ θεού τις άσπρες μέρες.
Σ' αυτούς τους
ανθρώπους και στο Θέατρο Τέχνης που τους ζωντάνεψε, είναι αφιερωμένο
το "Πανηγύρι" |